زمین

A+ A-

بیدار شو
چنان برکفه پهن زمین کوبیدم
که خواب از دو چشم مستش پرید

بیدار شو
این منم
فرزند خوانده آدم
یکی دردانه هوا

بیدار شو
تولدم یادت هاست؟
آن روز که بر پشت به تو غلتیتم
و تنها رگ اتصال مادرم به من برید
خونم و خونش به روی سینه تو ریخت

طنین بریده بریده گریه ام یادت هست؟
من زجه میزدم
و مادرم همچنان که درد رهایش میکرد
میخندید

بیدار شو
آن زمان که به دو پا غلتیتم
و زانوان کوچکم را به سختی سطحت ساییدم یادت هست؟
حواسم را به طعم های گوناگون دزدی
تا آنکه از شیره جان مادرم بریدم
و دل به ارزانیات بخشیدم
گشنگی در جانم چرخید
به دو پا ایستادم
فرمانم دادی برو
و من بی دریغ دویدم

نمیدانستم
روزی فراخواهد رسید
که خون برادرم را
به فرمان گرسنگی
برویت بریزم

بیدار شو
تو میدانی
یادت هست

توضیحات
در شعر "زمین"، هیربد هیومن، نویسنده و شاعر ایرانی آمریکایی، با واژگان شاعرانه و صمیمی به تلاش برای بیدارسازی مخاطب درباره خاطرات و تجربیات آغازین زندگی می‌پردازد. این شعر با جرقه‌های حسی و تصاویر شفافی، ما را به دوران کودکی و آغازین زندگی فرا می‌خواند، در همان زمان که ما را به دیدن زندگی از نگاه متفاوتی تشویق می‌کند.

ثبت دیدگاه و نظرات


© تمامی حقوق این صفحه محفوظ است. هرگونه تکثیر یا کپی‌برداری از تمام یا بخشی از مطالب این وبسایت حتی با ذکر منبع، بدون اجازۀ کتبی هیربد هیومن ممنوع است و پیگرد قانونی دارد.