چراغها را خاموش کن
تا شرم نگاهت
این تن هرجائی معصومم را
زخم نزند
من
تاریکی ها را دوست ندارم
این اتاق با نور این چراغها
چنان تاریک است
که حتی آفتاب راهش را گم میکند
توضیحات
شعر "چراغها را خاموش کن" نوشته هیربد هیومن، نویسنده، فیلمساز و فیلسوف ایرانی-آمریکایی، به تضاد بین نور و تاریکی و تأثیر آن بر درونیات انسان میپردازد. این شعر، با درخواست برای خاموش کردن چراغها، بر شرم و آسیبپذیری در معرض نور میپردازد، ولی همچنین ابراز میکند که تاریکی به طور ذاتی نیز میتواند احساس ناامنی و گمگشتگی ایجاد کند. شاعر این پیچیدگی را با بیانی زیبا و تأملبرانگیز عنوان میکند، نشان میدهد که چگونه حتی در میان نور، تاریکی میتواند حضور داشته باشد و آفتاب نیز ممکن است راهش را گم کند.
ثبت دیدگاه و نظرات